Οι γονείς του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό

Οι γονείς των παιδιών συνήθως βιώνουν:

 ● Θυμό προς το άλλο παιδί, την οικογένεια του άλλου παιδιού και τη σχολική μονάδα
 ● Πανικό και αγωνία για το τι συναισθηματικά κατάλοιπα μπορεί να αφήσει το γεγονός στο παιδί τους
 ● Ενοχές για την αδυναμία τους να προστατεύσουν το παιδί τους
 ● Απογοήτευση για την «απραξία» του εκπαιδευτικού συστήματος να προστατεύσει το παιδί τους

Όλα αυτά τα συναισθήματα αφενός μπλοκάρουν συναισθηματικά το γονέα ο οποίος ζητά μια μαγική λύση επίλυσης του προβλήματος στο «εδώ και τώρα».

Οι γονείς επίσης θα πρέπει:

 ● Να καταγράψουν προσεκτικά ότι τους είπε το παιδί και ιδιαίτερα για το ποιοι εμπλέκονται στο συμβάν, πόσες φορές συνέβη, που και τι ακριβώς συνέβη
 ● Να βεβαιώσουν το παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι
 ● Να γίνουν οι ίδιοι παραδείγματα συμπεριφοράς για τα παιδιά τόσο στο σπίτι όσο και γενικότερα
 ● Να χρησιμοποιούν κατάλληλο λεξιλόγιο.
 ● Να τονώσουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση των παιδιών
 ● Να συμβουλεύσουν και να ενθαρρύνουν τα παιδιά να έχουν διευρυμένο κύκλο φίλων
 ● Να συμβουλεύσουν τα παιδιά να αποφεύγουν πιθανούς χώρους επίθεσης
 ● Να βοηθήσουν τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να ζητάνε βοήθεια όταν χρειάζεται
 ● Να ενθαρρύνουν το παιδί να έχει επικοινωνία με το δάσκαλο
 ● Να επικοινωνήσουν και οι ίδιοι με το δάσκαλο

Κατά την επικοινωνία του γονιού με το δάσκαλο ο γονιός θα πρέπει να έχει υπόψη ότι:

        ● Ο δάσκαλος μπορεί να μην γνωρίζει το γεγονός.
        ● Δεν βοηθάει να επικοινωνήσουν στο δάσκαλο το θυμό τους
        ● Να είναι σαφείς (ονόματα – τόπος – ημερομηνίες )
        ● Να ζητήσει να έχει ενημέρωση για τις ενέργειες του σχολείου
        ● Να ρωτήσουν εάν και με ποιον τρόπο μπορούν να εμπλακούν στη λύση
        ● Και να διατηρήσουν επικοινωνία